<p><p>  فراموشی اسامی در زندگی روزمره امری بسیار شایع است. در بسیاری از موارد فردی که مورد توجه ما نیست در صورتی که خودش رو معرفی بکند، امکان این وجود دارد که بعد از مدتی یا حتی بلافاصله اسمش از خاطرمان فراموش بشود. و یا اسم شخصی که جایی خوانده‌ایم مثلا بازیگر، نویسنده‌ و یا نقاشی که اثر او زیاد مورد توجه‌مان قرار نگرفته باشد به راحتی از ذهن پاک میشود. و همچنین گاهی پیش می‌آید اسمی که زمانی به خوبی می‌شناختیم ولی پس از مدتی دیگر آن اسم را از ذهن نگذراندیم و انقدر از آن زمان گذشته است که یا به کلی فراموش گشته یا به زحمت زیاد قادر هستیم آنرا به یاد آوریم. اما در بین تمام اینها نوعی فراموشی در ارتباط با اسامی وجود دارد که از علل خاصی سرچشمه می‌گیرد و آن وقتی است که اسمی را فراموش می‌کنیم که حتم داریم آن اسم را به خوبی می‌شناسیم و در اینگونه موارد است که ممکن است با خود بگوییم مگر می‌شود این اسم از خاطرم رفته باشد؟ آیا این نشانه‌ی تحلیل حافظه است؟ شاید دارم پیر می‌شوم و از اینگونه دلایل. اما حقیقت امر اینست که این اتفاق نتیجه‌ی اختلال در یکی از قوای ذهن  یعنی قوهٔ به‌خاطر آوردن است و می‌تواند توضیحی داشته باشد.</p><p>     اگر از یک فرد سالم سؤال شود که چرا از به یاد آوردن اسمی که مطمئن هستید می‌دانید عاجز هستید غالبا به این پاسخ برمی‌خورید که اسامی خیلی فرار هستند و راحتتر از ذهن می‌گریزند. پس چه می‌شود که همان اسم در شرایط دیگری راحت در دسترس حافظه قرار می‌گیرد؟ آیا شرایطی باعث میشود که آن اسم در قدم اول به یاد نیاید؟</p><p>    در پدیده‌ی فراموشی زودگذر اسامی اغلب جزئیاتی وجود دارد به این صورت که در فرآیند به یاد آوردن اسم فراموش شده اسم‌ یا اسم‌های جانشینی به یاد می‌آیند که شخص بلافاصله می‌فهمد که اسم مورد نظر او نیست. ولی این اسامی لجوجانه ذهن او را اشغال می‌کنند و چنین می‌نماید که فرآیندی که باید به بیان اسم اصلی منجر شود، دچار نوعی جابجایی شده و راه به خطا رفته است. بین اسم فراموش شده و اسامی جایگزین رابطه‌ای وجود دارد و بر حسب مسیرهای معین و قابل پیشبینی صورت می‌گیرد.(فروید۱۹۰۱. ۸)</p><p>   اینگونه فراموشی‌ها از پس زدن خاطره یا حسی که شخص تمایل به یاد آوری آن ندارد یا موضوعی که فرد دلش نمی‌خواهد از آن صحبت کند آغاز می‌شود. در جریان تکلم ممکن است اسمی مورد بحث قرار گیرد که یادآور موضوعی که فرد از قبل می‌خواست آنرا از یاد ببرد و سرکوب کند باشد و آن را تداعی کند. در اینگونه موارد تمایل به سرکوب مثلا فلان خاطره باعث شده بر خلاف میل فرد یک اسم فراموش شود حال آنکه او قصد داشت مطلب دیگری را فراموش کند. </p><p>  به طور خلاصه شرایط لازم برای فراموشی یک اسم خاص و جانشینی آن بااسامی دیگر از این قرار است.</p></p>

1. نوعی گرایش به فراموشی اسم. 
2. فرایند سرکوب که اندک زمانی قبل در ذهن وجود داشته. 
3. امکان تداعی خارجی بین اسم و عنصری که به تازگی سرکوب شده.

<p><p>    به طبع تمام انواع فراموشی اسامی ناشی از سرکوب نیستند و انواع دیگری هم وجود دارد. </p><p>    برای اطلاعات بیشتر رجوع شود به مقاله‌ی «مکانیسم گرایش به فراموشی» و کتاب «آسیب شناسی زندگی روزمره» از فروید. </p></p>