<p><p><p><p><p>   وقتی از نقطه نظر تکامل موجودات زنده به ماهیچه‌های بدن نگاهی بیاندازیم متوجه خواهیم شد که ماهیچه‌ی دیافراگم آخرین عضله‌ی تکامل یافته در بدن و پیشرفته‌ترین آنهاست. در علوم زیستی جانداران به ۵ فرمانرو(kingdom) تقسیم بندی می‌شوند که به ترتیب عبارت‌اند از ۱_باکتری‌ها ۲_آغازیان ۳_قارچها ۴_گیاهان و ۵_جانوران. و باز هر کدام از جاندارن متعلق به هر فرمانرو به دسته‌های کوچکتری به نام «شاخه» تقسیم می‌شوند. در شاخه‌ی جانوری ۱_بی‌مهرگان ۲_مهره‌داران قرار دارند و باز در طبقه بندی ریزتر که اصطلاحا «رده»ی مهره‌دارن گفته می‌شود، بر حسب تاریخچه‌ی تکامل از قدیمی‌ترین به جدیدترین ۱_ ماهی‌ها ۲_ دوزیستان ۳_ خزندگان ۴_ پرندگان و پستانداران هستند. در بین تمام این موجودات تنها پستاندارانند که عضله‌ی دیافراگم کامل دارند. یک گونه کروکدیل(خزنده) هم هست که دیافراگم دارد اما دیافراگم ساده یا به تعبیر دیگری ناقص.</p><p>    پس در واقع دیافراگم آخرین عضله‌ای هست که توسط دی‌ان‌ای طراحی شده و از تمام جهات اعم از شکل عضله، جایگاه قرارگیری و رشته اعصاب متصل شده به آن، یک شاهکار طراحی محسوب می‌شود.</p><p>   اما اول از همه چرا در پستانداران؟ از آنجا که تمام تغییرات ناکارآمد یا غیرضروری در ماده‌ی ژنتیک باعث حذف شدن خود ارگانیسم‌ زنده خواهد شد پس چه لزومی برای طراحی این عضله وجود داشت؟ پاسخ عموم مردم به این سوال نقش دیافراگم در تنفس هست که در صورت آسیب به این بافت مختل خواهد شد. این درسته اما جواب سوال نیست چرا که تمام جانوران فاقد دیافراگم، تنفس کاملا کارآمد دارند و حتی در بین آنها پرندگان دارای سیستم تنفسی بسیار پیچیده‌تر و کارآمدتر هستند. در واقع نیاز داشتن دیافراگم در پستانداران به یکی از کار‌های اصلی این عضله برمی‌گردد. در دیافراگم‌دارها، بجز اشک و عرق و مواردی از این قبیل، تمام چیزهایی که از بدن خارج می‌شود با کمک دیافراگم خارج می‌شود و تقریبا تمام چیزهایی که وارد بدن می‌شوند، دیافراگم برای آنها جا باز میکند. برای مثال در تنفس برای پر شدن ریه‌ها دیافراگم فضای زیر ریه‌ها را زیاد می‌کند و برای خروج هوا از زیر به ریه‌ها فشار وارد می‌کند، فشار به مثانه برای خروج ادرار، فشار به روده برای خارج شدن مدفوع، فشار به معده برای خارج شدن غذا از دهان، کمتر پایین رفتن آن در صورت وجود مواد غذایی و جا باز کردن برای معده همه و همه بخشی از وظایف دیافراگم هستند. اما لزوم وجود دیافراگم با در نظر گرفتن شیوه‌ی تولید مثل پستانداران قابل توجیه است. پستانداران تنها جانوران زنده‌زا هستند و جانوران قبل از پستانداران و همچنین پرندگان که از لحاظ تاریخچه‌ی تکامل هم دوره‌ی پستانداران قرار می‌گیرند همگی تخم‌گذارند. در واقع عضله‌ای نیاز بوده که نوزاد زنده را از رحم به بیرون هل بدهد. پس در آخر فشار دیافراگم به رحم برای خروج نوزاد.</p><p>   وظیفه‌ی دیگر دیافراگم تقسیم بندی تنه هست. دیافراگم ماهیچه‌ی مخطط(اسکلتی یا ارادی) در زیر ریه‌ها، متصل به استخوان‌های پایینی قفسه سینه است. شکل این ماهیچه شبیه به گنبد یا چتر نجات است که صفحه‌ی این گنبد باعث می‌شود ریه‌ها و قلب از سیستم گوارشی و دستگاه ادراری جدا بشوند. و همچنین روی آن سوراخ‌هایی برای عبور آئورت، بزرگ سیاهرگ زیرین و مری وجود دارد. </p><p>    از ورود و خروج مواد و ویژگی‌های ماهیچه‌ای که بگذریم می‌رسیم به  نقش آن در خروج و تولید صدا. تولید صدا به صورت مستقیم وظیفه‌ی تار‌های صوتی است. در جریان بازدم، هوای خروجی باعث لرزش تارهای صوتی و در نتیجه تولید صدا می‌شود. از آنجا که صوت از لحاظ فیزیکی موج هست و به همه‌ی جهات پخش می‌شود بخشی از موج ایجاد شده به سمت بالا میرود و از دهان خارج می‌شود و بخش دیگر که به سمت پایین بدن حرکت کرده با کمک دیافراگم که در صورت آمادگی ماهیچه خاصیت ارتجاعی و ترامپولینی خواهد داشت به سمت بالا هدایت داده می‌شود. در نتیجه درصد بیشتری از امواج صوتی تولید شده توسط تارهای صوتی از دهان خارج خواهد شد. طبعاً پرتاب کردن بهتر صوت به آماده بودن و خاصیت ارتجاعی ماهیچه بستگی دارد که با تمرینات کششی و تنفسی این آمادگی بدست میآید. همچنین دیافراگم میتواند نقش رزوناتور هم داشته باشد. اگر خود ماهیچه ویبره بگیرد، این ویبره، صوت تولید خواهد کرد و در نتیجه شدت صدا بیشتر خواهد شد.  به طبع هر چه حجم ماهیچه بیشتر باشد ویبره‌ی بیشتر تولید می‌شود.  مثال بارز آن در تفاوت صدای غرش شیر و هیسس کردن گربه قابل لمس است. تفاوت این صداها به دلیل تفاوت اندازه‌ی دیافراگم هست. به همین دلیل خوانندگانی مثل بی‌بی‌کینگ و پاورایتی چاق بودند. چاق بودن آنها طبیعتاً برای پرخوری نبود و از سایز و حجم عضله دیافراگم در مسیر حرفه‌ای خودشان استفاده می‌کردند. و آخرین نقش دیافراگم در تولید و تقویت صوت این موضوع است که ویبره‌ی این ماهیچه‌ی بزرگ این توانایی را دارد که در بافت استخوانی هم ویبره ایجاد کند و می‌دانیم هر قسمتی که ویبره بگیرد رزوناتور محسوب میشود و نقشی در تولید صدا خواهد داشت.</p><p>   در آخر اضافه کنم که دیافراگم به واسطه‌ی اعصاب ارتباط مستقیمی با بصل‌النخاع دارد که تا قبل از این اجازه‌ی مداخله به صورت ارادی(البته اجازه محدود و نه کامل) به این بخش از مغز در جانوران سابقه نداشته. بصل‌النخاع قسمتی از مغز است که مرکز تنظیم امور حیاتی بدن  مثل ریتم تنفس و ضربان قلب می‌باشد. همچنین در نتیجه‌ی فشار به عضله‌های دیگر بدن در جریان تنفس این قابلیت را دارد که به حرکت خون درون سیاهرگ‌ها به شکل غیر مستقیم کمک کند. و از ویژگی‌های منحصر به فرد این ماهیچه نسبت به بقیه‌ی ماهیچه‌ها می‌توان به داشتن میتوکندری‌های زیادتر و گسترده‌تر هم اشاره کرد. </p></p></p></p></p>

• این موضوع 2 ماه پیش توسط کورش رضایی اصلاح شده است.
• این موضوع 2 ماه پیش توسط کورش رضایی اصلاح شده است.
• این موضوع 2 ماه پیش توسط کورش رضایی اصلاح شده است.
• این موضوع 2 ماه پیش توسط کورش رضایی اصلاح شده است.